W maszynie parowej węgiel jest używany do grzania zbiornika, więc para jest jakby informacją. Wszystkie mechanizmy zbiornika, tłok, skraplacz i reszta, są jakby programem, którego celem jest przełożenie wkładanej energii w mechaniczny rezultat (pracę). W trakcie pracy maszyna parowa do pewnego stopnia może się sama regulować: jednym z wynalazków Watta był „regulator odśrodkowy”, który sterował dopływem pary do maszyny w zależności od tego, jak szybko kręcił się wał napędowy. Każda inna radykalna zmiana maszyny musiałaby być wynikiem żmudnej rekonstrukcji przez człowieka. Dla kontrastu, komputer można po prostu zmienić przez wprowadzenie nowego programu, a każdy nowy program przekształca komputer w nową maszynę. Programista jest konstruktorem, który ma przewagę możliwości testowania swoich projektów tak szybko, jak tylko je określi.