Obliczanie matematycznego rozwiązania problemu jest przeciwieństwem wykonywania „analizy” w stylu wielkich matematyków Zachodu, od Newtona do Hilberta. Najbardziej oczywistą różnicą, pisał informatyk R. W. Hamming, jest to, „że [tradycyjna] matematyka regularnie odwołuje się do nieskończoności, zarówno dla przedstawiania liczb, jak i dla działań, podczas gdy obliczenia komputerowe z konieczności są wykonywane na skończonej maszynie i w skończonym czasie. Skończona reprezentacja liczb w maszynie prowadzi do błędów zaokrąglania, a skończona reprezentacja działań prowadzi do błędów «przycinania» (truncation)” (Intro- duction to Applied Numerical Analysis, 2—2).