Nie mijał filozoficzny powab technologu; z perspektywy rewolucji przemysłowej z jej technologią dynamiczną mechanizmy z poprzednich stuleci wyglądają osobliwie. Dodano więc nową metaforę do metafory zegara. / Uczony i badacz techniki Norbert Wiener przypomina, że w dziewiętnastym wieku organizm żywy był pojmowany i badany jako „maszyna cieplna spalająca glukozę, lub : glikogen czy skrobię, tłuszcze białka, w dwutlenek węgla, wodę i mocznik” (Cyber- netics, 54). Jednakże w całości technologia dynamiczna okazywała się bardziej atrakcyjna jako analogia do makrokosmicznych wydarzeń niż do mikrokosmo- su życia. Maszyna parowa była urządzeniem do przekształcania ciepła w energię mechaniczną, ale opierała się na uniwersalnych prawach termodynamiki, stopniowo wyjaśnianych przez Carnota, Clausiusa i Kel- vina.