Zegarmistrze szybko dostrzegli możliwości, jakie stwarzał ten wynalazek; już w czternastym wieku ich urządzenia wyposażone były we wskaźniki pozycji Księżyca i planet. W astronomicznym systemie Ptolemeusza sfery planet, Słońca, Księżyca i gwiazd krążyły ^ wokół Ziemi na wiecznie ustalonych orbitach. Ich niezmienność, wywierała takie samo wrażenie na starożytnych, jak i na średniowiecznych astronomach, którzy przejęli teorię Ptolemeusza. Teoria ta sama miała coś ze złożoności zegarowego mechanizmu, albowiem sfery i ruchy mnożyły się, w miarę jak astronomowie gromadzili nowe dane. Wyjaśnienie nigdy nie było naukowe w nowoczesnym sensie: nie podejmowano żadnych wysiłków, by wytłumaczyć fizyczną naturę tych sfer w kategoriach ziemskiej materii.