Model von Neumanna sprzyjał podziałowi świata elektronicznego na dwie grupy: inżynierów elektroników oraz logików lub programistów. Sam komputer (tranzystory i układy) oraz wszystkie urządzenia peryferyjne rejestrujące i drukujące (stacje dysków, taśm, ekrany telewizyjne, drukarki) określane są jako hardware, tj. sprzęt (żelastwo), przypuszczalnie ze względu na materiały, z których są zbudowane, i ponieważ są ele mentami systemu komputera trudnymi (hard) do zmieniania. Zastąpienie, jednej stacji pamięci taśmowej przez drugą, szybszą, oznacza co najmniej przełożenie pewnej ilości przewodów oraz przepchanie dwóch ciężkich sprzętów po podłodze. Zmiana parametrów procesora centralnego może wymagać nawet przebudowy i maszyny. Sprzęt jest konstruowany przez inżynierów, choć z pomocą programistów, którzy będą zaprzęgać komputer do pracy.