Przewody łączyły różne części maszyny, kontrolując obliczenia, jakim będą podlegać dane. Operator musiał dosłownie „odrutować” nową maszynę, zaprojektowaną wyłącznie w celu rozwiązywania jednego, konkretnego problemu.O wyjątkowości komputera von Neumanna stanowi to, że programy i dane magazynuje się w ten sam sposób, jako ciągi cyfr dwójkowych. Program, zbiór rozkazów dodawania, odejmowania lub operowania elementami danych, wprowadzany jest wraz z samymi danymi do pamięci komputera. Procesor centralny (CPU, central processing unit, jednostka centralna) komputera odróżnia rozkazy od danych zazwyczaj tylko na podstawie ich miejsca w pamięci. Dekoduje on i wykonuje rozkazy i odpowiednio przetwarza dane.