W komputerze przedmiotami nie są samochody czy budziki, lecz elektronicznie zakodowane pakiety informacji. Poruszają się one między pamięcią a procesorem z szybkością, która jest znacznym ułamkiem szybkości światła; w procesorze są dzielone na mniejsze zestawy i przetwarzane w elektronicznej formie arytmetycznego i logicznego rachunku. W ten sposób komputer przetwarza informacje: rozpoczyna z jednym ciągiem dwójkowych liczb (program oraz dane), a kończy przez utworzenie innego (wyniku) z elementów pierwszego. To właśnie logiczna jedność komputera von Neumanna, o programie wprowadzanym pamięciowo, czyni z niego tak potężne narzędzie. Nowe programy, nowe zbiory rozkazów, mogą być wprowadzane do tej maszyny równie łatwo jak nowe dane.